Soms heb ik nog wel eens teruggedacht aan de uitspraak van een timmerman die, op mijn afscheid van het Groningse dorp, mij in het Gronings toevertrouwde: “Jij kunt het jongen. Waar je ook zult werken, jij zult nooit mislukken.” Eigenlijk heeft hij best gelijk gehad, ook al was ik, op Lees verder…
Het werd weer eens tijd voor wat anders. Ik had vooralsnog genoeg beleefd in de achterstandswijk in Dordrecht. Ik kwam nauwelijks meer toe aan wie en wat ik eigenlijk belangrijk vond: De mensen voor de klas, het onderwijs. De steeds maar groter wordende problemen in de wijk, in de gezinnen, Lees verder…
Er was een facet, wat ik nog niet had meegemaakt in het onderwijs en dat was omgaan met de dood. Dood was niet iets wat me dagelijks bezig hield, al zeker niet in mijn onderwijswerk. Toch kwam ik er een aantal keer mee in aanraking: De handvaardigheidsleerkracht stierf aan een Lees verder…
Aycha was bijna 14 jaar en zat in groep 8. Ze was ruim 3 jaar geleden uit Marokko gekomen en bij haar vader gaan wonen. Haar moeder was later op een toeristenvisum ook naar Nederland gereisd en was toen maar gebleven. Inmiddels was er een broertje bijgekomen en moeder was Lees verder…
In de loop van de jaren ging de wijk er langzaam op achteruit. Er trad een soort verloedering in. De huizen zagen er meer en meer haveloos uit. De straten raakten vervuild. Sommige panden werden dichtgetimmerd met zware planken voor de ramen. Er kwamen open plekken in de straten, waar Lees verder…
Er was sprake van een zogenaamde “witte vlucht”. Dat betekende voor mijn school, dat veel kinderen met een Nederlandstalige achtergrond en meestal met wat hoger opgeleide ouders de school verlieten. De ouders kozen dan een “witte” school in een naburige wijk, waar de kinderen hun basisschooltijd vervolgden. Het was een Lees verder…
Plotseling trok er een ware fusiegolf over Nederland. Alle scholen onder de strenge opheffingsnorm werden opgeslokt door scholen die groter waren. Of, en dat kwam ook voor, van twee kleine scholen werd één nieuwe gemaakt. Ook de Hoeksteen ontkwam niet aan dit nieuwe fenomeen. De Marnixschool was al samengevoegd met Lees verder…
Het was de tijd dat we in allerlei nieuwe, moderne onderwijsmiddelen gingen investeren. Het landelijke Comeniusproject ging van start en de eerste computers verschenen op de scholen. Wij kregen er drie en er werd ook een administratiecomputer aangeschaft. Ze werden met de nodige zorg uitgepakt en neergezet op glimmende verrijdbare Lees verder…
Zoals op veel scholen in Nederland nog altijd de gewoonte is, komt er ieder jaar een schoolfotograaf langs. Van alle kinderen wordt er dan een foto gemaakt, meestal flink geposeerd en vooral niet spontaan. Ook mogen de broertjes en zusjes op de foto en tot slot wordt er dan nog Lees verder…
In de loop van de maand maart werd het aan het begin van de dag steeds wat drukker in de school. Kinderen, die anders alleen naar school kwamen, werden ineens door hun vader gebracht. In plaats van de moeders, kwamen de vaders de kinderen brengen. Ze wilden me allemaal spreken. Lees verder…