Zoals op veel scholen in Nederland nog altijd de gewoonte is, komt er ieder jaar een schoolfotograaf langs. Van alle kinderen wordt er dan een foto gemaakt, meestal flink geposeerd en vooral niet spontaan. Ook mogen de broertjes en zusjes op de foto en tot slot wordt er dan nog een groepsfoto gemaakt.
Op mijn school was het op zo’n dag een drukte van belang, want het was de gewoonte dat er van het hele gezin een foto kon worden gemaakt. Als opa en oma in de buurt woonden, dan werden zij ook opgetrommeld en mochten mee op de foto, samen met de nodige baby’s en peuters in het gezin. Vaders in nette pakken kwamen binnen en soms gingen de hoofddoekjes van enkele moeders zelfs af om de foto nóg mooier te laten zijn. De kinderen hadden meestal hun mooiste kleren aan. Voor ze op de foto gingen, werden vaak de haren nog even mooi gekamd en staartjes opnieuw gemaakt.
In allerlei settings ging de familie op de foto: Vader en moeder alleen, met alle kinderen, vader met de zonen, moeder met de dochters, enzovoort. De fotograaf was de hele dag druk bezig om aan alle wensen te voldoen. Van het onderwijs kwam op zo’n dag weinig terecht, omdat veel kinderen soms lange tijd uit de groep werden gehaald. Als de foto’s goed gelukt waren, werden ze meestal allemaal gekocht, soms zelfs nog wel bijbesteld. De foto’s gingen vaak de hele wereld over en werden opgestuurd naar allerlei familieleden in de thuislanden. De groepsfoto’s en individuele foto’s werden heel wat minder verkocht, maar de verdiensten voor de fotograaf waren blijkbaar goed genoeg om ieder jaar weer terug te komen.
Bijna tegen het einde van de schooldag werd ik aangesproken door een Antilliaanse moeder. “Wil jij met mij op de foto?” vroeg ze serieus. Ik keek haar niet begrijpend aan. “Waarom wil jij nou met mij op de foto?” “Dan kan ik aan mijn moeder in Willemstad zeggen dat jij mijn nieuwe Hollandse vriend bent. Voor mij ben je dan mijn Hollandse fotovriend. Misschien houdt ze dan eens op met zeuren, dat ik een Nederlandse man moet zoeken.” Lachend heb ik vriendelijk bedankt voor deze veel te grote eer. Achteraf heb ik er wel eens spijt van gehad. Het was namelijk best wel een mooie vrouw en ik had met die foto natuurlijk flink kunnen opscheppen bij mijn vrienden.
