Opgesloten

Achterin het nieuwe computerlokaal op de eerste etage was de deur naar de zolder. Die zolder was het restant van de oude, grote zolder van voor de verbouw van het gebouw. Op de zolder was een stuk afgetimmerd, waarin nu de nieuwe verwarmingsketels waren gemonteerd. Ook de moderne luchtbehandelingsinstallatie had op de nieuwe zolder zijn plek gevonden.

De rest van de zolder was beschikbaar voor allerlei kosteloos materiaal, de voorraad verf en papier, gereedschap, techniekmaterialen, etc. Het stond allemaal keurig opgeborgen in stellingen. Het kwam met regelmaat voor dat een van de leerkrachten of de conciërge even naar de zolder ging om wat materiaal te halen. Je moest dan niet vergeten om de sleutel van het computerlokaal mee te nemen, want dat lokaal was, als het niet werd gebruikt, altijd op slot. Er hing immers een digibord en er stonden wel dertig laptops.

Die middag gaf juf Emma les aan groep 4b. Ze moest voor de handvaardigheidsles nog even gauw wat materiaal van de zolder halen. Toen de kinderen van de klas om half drie een korte pauze hadden, ging ze snel naar boven om de spullen, die ze nodig had voor de les, op te halen. Het computerlokaal was niet op slot en ze liep snel door naar de zolder.

Beneden wachtten op dat moment de kinderen van de plusklas. De leerkracht van de groep zou ze terugbrengen naar de dependance. “Even hier wachten”, zei ze. “Ik ben vergeten de deur van het computerlokaal op slot te doen!” Ze liep gauw naar boven en draaide de deur op slot. Snel ging ze met de kinderen weg, want ze was al aan de late kant.

Juf Emma had inmiddels op zolder de spullen gevonden en wilde er mee naar beneden gaan, maar de deur was op slot. Hoe was dat nou mogelijk? Wie had dat gedaan? Nergens in het lokaal was de sleutel te bekennen. Wel stonden er nog een paar laptops open, die nog weggezet moesten worden. Ze klopte op de gesloten deur en riep hard: “Open doen, wie kan er open doen?” Snel ging ze achter een van de laptops zitten en ze stuurde een  S.O.S. mail naar de locatieleider van de dependance en naar haar vriend, waarvan ze wist dat hij thuis was. “Help, ik zit opgesloten in het computerlokaal! Bel even naar school, zodat ze de deur kunnen open doen!”. Niemand reageerde. Niemand las op dat moment de mail. Ze opende het raam van de dakkapel en keek uit over de straat. Er kwam op dat moment niemand langs.

Ondertussen vond de leerkracht, die beneden op het plein, ook even op de kinderen van haar groep lette, het wel wat lang duren. Emma was al meer dan een kwartier weg. Waar zou ze zijn? Waar was ze mee bezig? Was ze misschien in haar lokaal haar les aan het voorbereiden? Zat ze op de W.C.?

Even later fietste Juf Mieke het voorplein op. Ze had de kinderen op de dependance afgeleverd en kwam terug om nog met wat individuele kinderen te werken. O ja, en ze moest ook nog een paar laptops in de oplaadkar zetten. “Help!” hoorde ze van boven.  ”Help! Ik zit opgesloten. Kom gauw naar boven om de deur open te doen!” Even later was juf Emma bevrijd en kon ze, opgelucht,  haar handvaardigheidsles beginnen.

Na schooltijd hebben we, toe we het verhaal hoorden,  nog lang om het voorval moeten lachen…