In de winter kwam het bericht dat Koningin Beatrix Koninginnedag zou gaan vieren in Katwijk en in Leiden. De schrik sloeg mij om het hart. Ik stond niet bekend om een groot oranjegevoel.
Als ik postzegels haalde op het postkantoor zei ik altijd: “Doe maar een velletje van 10, maar geen zegels met de koningin erop.” Prima, ons staatsbestel, we hadden een goede koningin, maar al die poespas op een Koninginnedag hoefde van mij echt niet. Wat zouden de Katwijkers gaan bedenken, maar vooral, wat zou er van de school en van mij op 30 april worden verwacht ?
Koninginnedag was in Katwijk altijd al een grote, feestelijke gebeurtenis en met de Koninklijke familie erbij zou dit natuurlijk aangegrepen worden om alle voorgaande feesten te willen overtreffen. De verschillende basisscholen van de gemeente werden door de Oranjevereniging van het dorp in groepen verdeeld, die op het strand en op de Boulevard zouden gaan optreden. Vanaf de maand februari werd er regelmatig geoefend in een oud veilinggebouw, waar het vooral naar winterpeen rook. Er was daar genoeg ruimte om met honderden kinderen tegelijk te oefenen. We zouden op het strand op een spannend muziekje met kleurige schilden, die boven het hoofd gehouden moesten worden, een portret van de Koningin gaan uitbeelden.
Vanaf half april werd Katwijk versierd, zoals het nog nooit versierd was. Alle straten veranderden in oranje, rood, wit en blauw. De straten en de Boulevard werden keurig schoon geveegd. Katwijk was er klaar voor!
Ik was de ochtend van 30 april vroeg opgestaan en omdat Katwijk met de auto niet meer te bereiken was, was ik op de fiets door de duinen naar het dorp gereden. Het weer viel tegen. Grijze wolken kwamen vanuit zee aandrijven en zo nu en dan miezerde het wat. Om 10 uur precies arriveerde de donkerblauwe Koninklijke bus op het Vuurtorenplein. De kinderen zongen het speciaal gecomponeerde Koninginnelied en Sophie uit groep 6 mocht de eerste bloemen aanbieden.
Ik was inmiddels naar mijn groep op het strand gegaan. Ik stelde mij op tussen de kinderen en de zee. Even later verscheen de koningin met haar gevolg op het speciaal aangelegde, nieuwe duinpad. De muziek werd ingezet en de kinderen deden wat er van hen verwacht werd. Binnen twee minuten was het al weer voorbij. De koningin moest haar hoed vasthouden in de stevige zeewind. Door de grote afstand kon ik niet zien of ze als blijk van waardering haar Koninklijke glimlach had laten zien. Ze liep al weer verder naar de volgende activiteit. De kinderen gingen gedisciplineerd het strand af en verspreidden zich over de Boulevard.
Mijn taak zat er ook op. Het ging regenen. Ik ben op de fiets terug naar huis gegaan en ik heb het Koninginnefeest in Katwijk thuis op de televisie hoofdschuddend verder uitgekeken.
