Voor mijn allereerste ouderbezoek had ik een gezin uitgekozen in een naburig gehucht.

Het was een kwartiertje fietsen van het huurhuis, waar ik inmiddels in was gaan wonen. Het was zo’n prachtige najaarszomeravond in september. Het was lang warm die dag en ik genoot van de fietstocht erheen. Het eerste stuk ging over een verharde weg tussen de weilanden, die later overging in een zanderig fietspad, dwars door het bietenland van een boer. Over de sloot lag een brede plank, waar ik bij daglicht gemakkelijk overheen kon fietsen.

De inrichting van hun huis, een soort twee onder een kap herenhuis was voor die tijd erg modern. Er was veel oranje gebruikt, naast het gebruikelijke bruin. Het gesprek ging zoals meestal eerst over de koetjes en de kalfjes. Het bleek dat de buurman al jarenlang voor de VVD in de Tweede kamer zat. Door de week logeerde hij in Den Haag en in het weekend was hij thuis. Ook was er sprake van een neefje, die verwekt was door Herman Brood. Ik zat koortsachtig te bedenken hoe ik het gesprek kon verleggen naar de reden van mijn bezoek, het meisje uit klas 3. Toen de vader mij een derde flesje bier overhandigde, herinnerde hij zich plotseling waar ik voor kwam. Heel even kwam het gesprek op de dochter. Ze ging niet graag naar school en een psalmversje leren was eigenlijk maar onzin.

Het was al veel te laat toen ik afscheid nam en ik - wat licht in mijn hoofd - weer op de fiets stapte.

Mijn voorlamp deed het niet. Ik probeerde over de plank te rijden, maar mikte er net naast. Daar ging ik, de kersverse dorpsmeester, de sloot in. Met natte voeten kwam ik die avond veel te laat thuis en de volgende ochtend stond ik met een flinke hoofdpijn voor de klas.  

Een paar jaar later, toen ik het broertje in de klas kreeg, was het smalle fietspad en de plank over de sloot verdwenen. Er was een ruilverkaveling geweest. Gelukkig maar!

Categorieën: Ezinge

2 reacties

Riet · 28 december 2018 op 14:54

Aan de goede tijd,
Herkenbaar Marchienus.??

    Ellen · 18 februari 2019 op 12:27

    Ik denk aan de goede fijne herinneringen aan dit gezin. En aan jou als meesterverteller Marchienus

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.