Kanjerschool

Het was nodig om de school een wat steviger imago te geven. Toen ik in Vlaardingen begon, stond het leerlingenaantal op een dieptepunt. De school had een wat stoffige uitstraling en er was regelmatig kritiek van ouders, vooral op het gevoerde beleid ten aanzien van de zorg op school. Extra zorg moest binnen de groep gebeuren, maar er werd de leerkrachten niet bij verteld hoe dat dan moest. Buiten de groep was er geen tijd voor wat extra’s voor de kinderen.

De school was gebouwd in een wijk uit de jaren dertig. In de straten rondom de school stonden vooral kleinere en grotere koophuizen, bijna allemaal met een erker. De wijk was ooit een apart dorp geweest, maar in de tweede wereldoorlog was het dorp Ambacht bij de gemeente Vlaardingen gevoegd. Ook al kreeg Vlaardingen gaandeweg meer en meer stadsallures, het dorpse karakter van de wijk was altijd blijven bestaan. Er waren veel ouders, die in de wijk geboren en getogen waren en er altijd waren blijven wonen. Een gedeelte van de kinderen op school hoefde geen gebruik te maken van de moderne opvangvoorzieningen, omdat opa en oma wel voor de opvang zorgden. Eigenlijk had de school nog steeds de uitstraling van een knusse, christelijke dorpsschool, zoals die uit mijn eigen jeugd. Het leek er sterk op dat de klok er al een tijdje stil was blijven staan. We moesten ons met grote spoed gaan profileren op meer dan alleen de christelijke identiteit.

Jaren daarvoor, toen ik nog directeur in Katwijk was, was ik gecertificeerd kanjertrainer geworden. De kanjertraining had me altijd al erg aangesproken, vooral omdat je er, op het gebied van de sociaal emotionele ontwikkeling van kinderen, vrij gemakkelijk een doorgaande lijn mee kon verwezenlijken door de hele school. Het was een leuke, afwisselende, aansprekende methode. We zouden hem vooral preventief kunnen inzetten. We zouden dan gaan voor het hele kind en niet alleen maar voor goede prestaties. Het welzijn van het kind stond voorop.  We kregen een visie op de ontwikkeling van het kind en van ons onderwijs.Dit zou zeker goed zijn voor het imago, goed om de school mee te profileren. Goed om ons te onderscheiden van de concurrenten.

Het hele team, meer dan dertig personen, begon aan de meerdaagse training en raakte net zo enthousiast als ik. De straatcultuur werd tegenover een cultuur van respect gezet. Een duidelijk uitgangspunt, dat iedereen aansprak. De ouders kregen voorlichting over de principes en het programma van de kanjertraining. De leerkrachten begonnen in de weken erna met hun eerste kanjerlessen, de zorgstructuur werd verbeterd en de communicatie naar ouders werd soepeler, duidelijker en meer inhoudelijk. Langzamerhand kwamen er meer aanmeldingen van nieuwe kinderen voor de school. We timmerden regelmatig wat aan de weg en waren niet meer zo naar binnen gericht: Er gebeurde weer wat!

Omdat de bestaande schoolgrenzen door het bestuur werden opgeheven, kwam er langzaamaan ook een ander type kind uit de omringende wijken op school: De eerste anderstalige kinderen kwamen binnen, maar ook kinderen uit andere sociale milieus.

We groeiden naar 400 leerlingen en het einde van de groei was nog lang niet in zicht. Vol enthousiasme stapte ik met een school vol kanjers een nieuw tijdperk in…