Begin juli had ik mijn arbeidsvoorwaardengesprek op het luxueuze kantoor van de stichting. Mijn benoeming als directeur van een grote basisschool in Vlaardingen was rond. Aangezien mijn oude werkgever mij wenste te houden aan mijn opzegtermijn, kon ik pas op 1 oktober met mijn nieuwe werk beginnen. De eerste werkdag was heel bijzonder:
Ik begon op de dependance, waar 10 van de 16 groepen gehuisvest waren. Waar was eigenlijk de directeurskamer? Waar was mijn computer en mijn kast waar ik mijn mappen in kon gaan zetten? Er bleek geen aparte ruimte voor me te zijn. Ik ging aan het grote bureau zitten tussen de bovenbouwcoördinator en de administratrice in. Er was een laptop voor mij aangeschaft. Dat was immers handig als je een flexibele werkplek had en ik kon hem ook meenemen naar het hoofdgebouw. Op de andere locatie, het hoofdgebouw, was een kleine, bedompte kamer met een oud bureautje en twee kasten vol met gedateerde mappen. Het was een kamer, waar ik me beslist niet thuis voelde, zelfs niet toen ik wat eigen spullen aan de muur had gehangen.
Na een paar dagen had ik eindelijk een account, zodat ik op de nieuwe laptop wat kon gaan mailen met de buitenwereld. Ik had inmiddels een nieuwe, vaste computer besteld. Het was een vreemd begin, in een vreemde stad, in een, voor mij nog vreemde school. Ik maakte plannen om er zo spoedig mogelijk een beetje “mijn” school van te maken, met mijn eigen vaste werkplek, mijn eigen mappen in een eigen kast en met mijn eigen visie op de toekomst van de school.
Na een paar weken verhuisden we van Noordwijk naar de Haringstad. Een mooi oud, gerenoveerd huis stond op ons te wachten, op fietsafstand van de beide schoolgebouwen. Het nieuwe begin en de grote uitdaging waren hiermee compleet. Het nieuwe leven kon gaan beginnen en uiteindelijk beviel het me wel. Het moest niet moeilijk zijn om wat van deze school te maken: Er was een aantal jaren niet echt wat nieuws gebeurd. Ik hoefde alleen maar alles flink af te stoffen en de richting aan te geven. Alle potentie was aanwezig!
Na een paar maanden kwam onverwacht het bericht over ingrijpende verbouw- en renovatieplannen voor het hoofdgebouw. Dat kwam goed uit! Het oude gebouw zou helemaal in een nieuw jasje worden gestoken en na de renovatie zou ik onder andere een fantastische nieuwe werkplek in een luxueuze nieuwe grote kamer hebben.
Het geluk lachte me weer eens toe en ik prees me gelukkig, want onwijs onderwijs, het bestond echt!!!
